ظاهر سگ گلدن رتریور به واسطه بزرگ بودن جثه‌ش غلط‌اندازه، اما اخلاقش حرف نداره. حرف گوش‌کن، باهوش، مهربون، آموزش پذیر و اهل خانواده.
توی مقاله امروز قصد داریم همه چیز درباره سگ اونم نژاد قشنگ و با محبت گلدن رتریور رو بهتون بگیم. طبق معمولا کانال رو عوض نکنید، چون هر خبری هست رو ما بهتون می‌دیم. اگه هم کانال رو عوض کنید، فکر می‌کنید کی ضرر می‌کنه؟ ما یا شما؟ شما دنبال اطلاعات درباره گلدن رتریور هستید یا ما؟ 😁
پس خیلی خوش اومدید. بفرمایید داخل مقاله برای کسب اطلاعات بیشتر.
گلدن رتریورها به ذات شیرین و آروم‌شون مشهورن. سگ‌های این نژاد به غایت مهربون، باهوش و فرمان‌پذیرن؛ یه چیزی تقریبا 180 درجه متفاوت از سگ دوبرمن که وحشی، سرسخت و مغروره. گلدن‌ها اصلا توی بحث آموزش بدقلقی نمی‌کنن که هیچ، به شدت مشتاق یادگیری هستن و این کار باعث میشه احساس رضایت داشته باشن.
سگ‌های گلدن رتریور به واسطه خصوصیات آبا و اجدادی که بهشون به ارث رسیده، اصلا اهل تنبلی و یک‌جا نشستن نیستن. سگ گلدن رتریور، یک سگ شکاریه، پس اگه قصد دارید اون رو به سرپرستی بگیرید باید تمام عزم‌تون رو جزم کنید که نیازش به فعالیت و جنب‌وجوش رو تامین کنید. سگ‌های این نژاد انرژی زیادی دارن و شناگرهای خبره‌ای هستن. گاهی ممکنه در مسیر پیدا کردن پرنده‌ای که شما شکار کردید، ساعت‌ها توی آب شنا کنن! پس حواس‌تون باشه که اجازه ندید حوصله‌شون سر بره. هیچ کس نمی‌دونه یه شیر وقتی گرسنه میشه چه کارهایی ازش ساخته‌ست!
هوش بالا، اجتماعی بودن و آموزش‌پذیری فوق العاده در نژاد گلدن رتریور باعث شده که این سگ‌ها پتانسیل بالایی داشته باشن و بتونید ازشون در زمینه‌های مختلف کمک بگیرید. گلدن رتریورها می‌تونن سگ‌های جستجو و نجات، راهنمای افراد نابینا، یک همراه درجه یک برای شکار و از همه قابل توجه‌تر، یک عضو جدانشدنی، وفادار و دوست‌داشتنی توی خانواده شما باشن.
در یک کلام، گلدن رتریور سگیه که آرامش و مهربونی رو میشه از چهره‌اش خوند. این نژاد برای همکاری و زندگی با انسان جماعت ساخته و تربیت شده و مثل خیلی از نژادهای دیگه، از اینکه کاری کنه روی لب‌های صاحبش لبخند بشینه به شدت لذت می‌بره.
گلدن‌ها من حیث المجموع هم در کودکی و هم در بزرگسالی شیطون و بامزه‌ن؛ به عبارت دیگه اگه صاحب این سگ هستید مطمئن باشید که قرار نیست باهاش حوصله‌تون سر بره یا بهتون بد بگذره. اون همیشه بلده حال‌تون رو سر جاش بیاره.
سگ‌های نژاد گلدن رتریور با خودشون و جهان در صلحن. اون‌ها با بچه‌ها و حیوانات رابطه بسیار خوبی دارن؛ علاوه بر اون با آدم‌ها هم زود جوش می‌خورن و صمیمی می‌شن. وجود این مشخصه در سگ‌های این نژاد در کنار این ویژگی که اون‌ها اصولا اهل پارس کردن هم نیستن باعث شده که گلدن رتریورها گزینه خوبی برای نگهبانی نباشن. البته اکثرشون ورود یا نزدیک شدن فرد غریبه رو به صاحب‌شون خبر میدن؛ با این حال با توجه به چیزی که درباره خونگرم بودن و پارس نکردن‌شون گفتیم، اگه در پی به سرپرست گرفتن یک سگ نگهبان هستید، گلدن رتریور جزو آخرین گزینه‌های روی میز شماست و نژادهای مناسب‌تری به این منظور هستن.
انواع سگ گلدن رتریور از نظر دسته‌بندی، در گروه سگ‌های بزرگ قرار می‌گیرن. از نظر قدی، گلدن رتریورهای نر به صورت میانگین بین 56 تا 61 سانتی متر و گلدن‌های ماده بین 51 تا 56 سانتی متر قد دارن.
میانگین وزن برای گلدن رتریورهای نر 29 تا 34 و برای ماده‌ها 25 تا 29 کیلوگرمه.
انواع نژاد سگ گلدن رتریور حدودا بین 10 تا 12 سال عمر می‌کنن و طیف رنگی‌شون یه چیزی بین طلایی یا کرمه.
گلدین رتریورها عاشق تحرک و فعالیت هستند و گشت‌وگذارهای بیرون از خونه رو به جون می‌خرن. اگه اهل کوهنوردی یا دویدن هستید، گلدن رتریور شما با خوشحالی همراه‌تون میشه. فرقی نمی‌کنه تو حیاط توپ بازی کنید یا بیرون از خونه، این نژاد همونطور که از اسمشون پیداست (تریرور یعنی آورنده) عاشق آوردن چیزایی هستن که پرتاب می‌کنید. با 40 الی 60 دقیقه ورزش سنگین و تمرین توی هر روز، می‌تونید مطمئن باشید که هر چی انرژی دارن سوزوندن و وقتی برمی‌گردن خونه آروم و ساکتن. یادتون باشه توی این فقره کم‌کاری نکنید؛ چون باعث بروز مشکلات رفتاری جدی توی سگ‌تون میشه.
انواع نژاد سگ گلدن رتریور، حیواناتی اجتماعی و خانواده‌دوستن. اون‌ها از تنهایی خوش‌شون نمیاد و دوست دارن کنار شما و بقیه اعضای خانواده وقت بگذرونن. هیچ وقت برای مدت طولانی تنهاشون نذارید؛ چون ممکنه دچار اضطراب جدایی و افسردگی بشن. تنها شدن برای این سگ‌ها به قدری آزاردهنده‌ست که اگه طولانی بشه، گلدن‌هایی که اصولا خیلی پارس نمی‌کنن، از شدت نگرانی و استرس شروع می‌کنن به پارس کردن تا توجه بقیه رو به خودشون جلب کنن. علاوه بر اینکه نباید تنهاشون بذارید، توی محیط‌های کم رفت و آمد مثل حیاط هم نباید نگهشون دارید.
اگه سرپرست یه توله‌سگ گلدن هستید به مراقبت‌های ویژه‌ای نیاز دارید. این سگ‌ها بین 4 تا 7 ماهگی خیلی سریع رشد می‌کنن؛ مسئله‌ای که باعث میشه مستعد بیماری‌های استخوانی باشن. تا وقتی که گلدن رتریورتون حداقل دو ساله نشده و مفاصلش کامل شکل نگرفته، نذارید رو سطوح خیلی سفت مثل آسفالت بدوه و بازی کنه. بازی کردن روی چمن مشکلی نداره.
گلدن رتریورها ریزش موی فصلی دارن. این ریزش مو در ابتدای فصل بهار و پاییز نسبت به دو فصل دیگه شدیدتره. برای جلوگیری از گلوله شدن موها و ریزش‌شون توی محیط خونه، می‌تونید اون‌ها رو مرتب شونه کنید.
مسئله بعدی که جزو شرایط نگهداری از سگ گلدن رتریور محسوب میشه، بحث کنترل رژیم غذایی اون‌هاست. گلدن‌ها عاشق غذا خوردنن؛ بنابراین اگه حواس‌تون نباشه ممکنه سر و جان رو فدای شکم کنن و بیش از حد لازم غذا بخورن و گرفتار اضافه وزن و چاقی بشن.
هم آره هم نه. بستگی داره. به چی؟ به اینکه آیا نیازشون به فعالیت رو تامین می‌کنید یا نه؟ گلدن رتریورها برعکس جثه چشم حسود کورکن‌شون، سگ‌های بسیار آروم، سربه‌زیر و سازگارین و بد قلقی نمی‌کنن. به همین دلیل هم تقریبا هر جا شما بخواید می‌تونن زندگی کن. با این حال باید به این نکته توجه داشته باشید که اون‌ها به شدت پرانرژی و اهل فعالیتن؛ به همین خاطر نسبتا به فضای زیادی نیاز دارن تا بتونن جنب‌وجوش خودشون رو حفظ کنن. در واقع نگهداری از سگ گلدن رتریور در آپارتمان ممکنه؛ به شرطی که زیاد توی خونه تنها نمونن و به اندازه‌ای که نیاز دارن برن بیرون، بازی کنن و فعالیت داشته باشن.
نگهداری از گلدن رتریور خوش‌مزه علاوه بر فعالیت و بازي، به رسیدگی به بهداشت و نظافت اون هم نیاز داره. چون این نژاد، پوست حساسی داره و موهای کلفت و پرپشتی داره، رسیدگی به بهداشتشون اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کنه.
اول از همه باید مراقب پوست گلدن رتریورتون باشید. چک کردن مرتب پوستش به شما کمک می‌کنه تا زودتر متوجه زخم یا حساسیت‌های پوستی بشید. اگه دیدید زیاد خودش رو می‌خارونه یا گاز می‌گیره، حتما با دامپزشک مشورت کنید.
گلدین رتریورها موهای دو لایه و پرپشتی دارن، پس جای تعجب نداره که خیلی بریزن. برای اینکه موهاشون گلوله نشه، حداقل هفته‌ای یک یا دو بار باید اون‌ها رو برس بکشید؛ مخصوصا پشت گوش‌ها و پاهای عقب. با برس کشیدن مرتب، نه خونه پر مو میشه و سگ‌تون اذیت میشه.
معمولا تو چشم‌های گلدن رتریورها یک ترشح بی‌رنگ یا قهوه‌ای خیلی کم دیده میشه که طبیعیه. می‌تونید با یه دستمال مرطوب یا دستمال مخصوص چشم، این ترشحات رو تمیز کنید.
گوش‌های گلدن رتریورها بیشتر در معرض عفونت قرار می‌گیرن؛ به چند دلیل:
برای اینکه احتمال عفونت گوش رو در گلدن رتریور کم کنید، بهتره هر دو تا سه هفته یکبار گوش‌هاشون رو با یک محلول تمیزکننده ضد قارچ تمیز کنید. بعد از هر بار شنا یا حمام کردن هم یادتون نره گوش‌هاشون رو تمیز کنید.
گلدین رتریورها به حمام کردن مرتب نیاز ندارن، ماهی یکبار اون‌ها رو حموم ببرید کافیه.
قبل از حمام، حتما موهای سگ‌تون رو برس بکشید تا گره‌ها، پرزها و کثیفی‌ها بین‌شون رو از بین ببرید. از یک شامپوی مخصوص سگ استفاده کنید و تمام قسمت‌های بدن رو به جز صورت و گوش‌ها به طور کامل بشورید.
موقع شستن صورت، مراقب باشید که آب یا شامپو به داخل چشم و گوش سگ نره. بعد از حمام، حتما سگ‌تون رو با یک حوله‌ی نرم و تمیز خشک کنید و تا زمانی که کامل بدنش خشک نشده، نذارید بیرون بره.
مسواک زدن مرتب دندون‌های گلدن رتریور، از جرم گرفتن و بوی بد دهان جلوگیری می‌کنه.
می‌تونید از یه مسواک و خمیر دندون مخصوص سگ استفاده کنید و هر روز یا حداقل دو تا سه بار در هفته دندون‌هاشون رو مسواک بزنید.
جویدن اسباب‌بازی‌های جویدنی هم می‌تونه به تمیز شدن دندون‌ها و لثه‌های سگ گلدن رتریور کمک کنه.
نه فقط گلدن رتریور، بلکه صاحب هر نژادی از سگ که هستید، باید حتما حواس‌تون به بهداشت ناخن‌هاشون هم باشه و در صورت بلند شدن، اون‌ها رو کوتاه کنید. فکر کنم تقریبا توی تمام مقالات‌مون درباره سگ به این مسئله که باید ناخن‌هاشون رو کوتاه نگه‌دارید اشاره کردیم. اگه مخاطب مجله حیوانات خانگی بلاپت باشید احتمالا خودتون این رو می‌دونید.
انواع نژاد سگ گلدن رتریور معمولا در سه گروه کلی طبقه‌بندی می‌شن:
تنها تفاوتی که بین این سگ‌ها وجود داره در بعضی از ویژگی‌های اخلاقی و فیزیکی اون‌ها مثل جثه‌ست؛ اون هم تحت تاثیر اقلیم و محیط جغرافیایی که در اون پرورش پیدا کرده و بزرگ شدن. با این حال تفاوت‌های موجود اونقدر چشمگیر نیستن؛ چون به هر حال آخرش هر سه گروه ذاتا از یک نژاد نشات گرفتن.
البته جدا از این گروه‌بندی، ما یک نوع سگ گلدن پاکوتاه هم داریم که از خانواده گلدن رتریورها هستن و صرفا با توجه به اسمشون، پاهای کوتاهی دارن. برخی علت این مسئله رو بروز یک سری تغییرات در ژنتیک سگ گلدن پاکوتاه نسبت به گلدن‌های استاندارد اعلام کردن.
یکی از سوالات متداولی که در شرابط نگهداری از سگ گلدن رتریور خیلی مطرح میشه، بحث هزینه‌‌های نگهداری از این سگه. بدون مقدمه‌چینی می‌ریم سر اصل مطلب و خیال‌تون رو راحت می‌کنیم که هزینه نگهداری سگ گلدن رتریور نسبت به سایر سگ‌ها اصلا گرون نیست که هیچ، اتفاقا خیلی هم مناسب و اقتصادیه؛ بنابراین اگه دنبال به سرپرست گفتن سگی هستید که از نظر هزینه، شما رو دچار ورشکستگی نکنه، گلدن رتریور عالیه. با تخصیص یک بودجه کم به صورت ماهیانه می‌تونید یک زندگی شاهانه برای سگ گلدن رتریور فراهم کرده و همه نیازها و خواسته‌هاش رو برآورده کنید.
گلدین رتریورها به طور کلی سگ‌های سالمی هستن؛ اما مثل همه نژادهای دیگه، ممکنه به بعضی بیماری‌ها بیشتر از بقیه مبتلا بشن. البته لزوما همه گلدن رتریورها به این بیماری‌ها دچار نمی‌شن، ولی دونستن در موردشون، به خصوص اگه قصد دارید یه گلدن رتریور داشته باشید، خیلی مهمه.
اولا اینکه بهتون بگیم پیشگیری بهتر از درمانه؛ یعنی چی؟ یعنی بهتره همون اول و زمان خرید سگ، حواس‌تون باشه دارید چی می‌خرید، از وضعیت سلامتش و معتبر بودن پرورش‌دهنده اطمینان حاصل کنید تا بعدش دیگه مجبور نباشید توی دامپزشکی‌ها دنبال این باشید که بفهمید سگ‌تون چه بیماری نادری داشته که موقع خرید بهتون نگفتن!
و اما بریم سراغ بیماری‌هایی که گلدن رتریورها بیشتر از بقیه سگ‌ها مستعد ابتلا بهشون هستن. همین اول کار بهتون بگیم که یه مقدار تعدادشون زیاده؛ ولی به همون دلایلی که همین چند خط قبل گفتیم، نگرخید.
این بیماری یک عارضه ارثیه که باعث میشه استخوان ران به خوبی توی مفصل لگن جا نگیره. نشونه‌هاش معمولا لنگ زدن و درد در ناحیه مفصل مربوطه هست؛ اما در برخی موارد هم هیچ علائمی از این بیماری دیده نمی‌شه. با بالا رفتن سن سگ، آرتروز هم می‌تونه ایجاد بشه. برای تشخیص این بیماری از اشعه ایکس استفاده میشه. اگه سگ‌تون چنین مشکلی داره، متاسفانه نسلش نباید ادامه پیدا کنه؛ یعنی تولید مثل ممنوع!
این بیماری هم مثل قبلی ارثیه و بیشتر تو سگ‌های بزرگ جثه دیده میشه. رشد نامناسب سه استخوان آرنج باعث لق شدن مفصل و در نهایت درد و اختلال در عملکرد آرنج میشه. ممکنه دامپزشک برای درمان، عمل جراحی یا داروهای مسکن رو تجویز کنه.
می‌دونستید ما با سگ‌ها بیماری مشترک داریم؟ آب مروارید همون بیماریه. این بیماری باعث میشه روی عدسی چشم لکه‌های سفید یا کدری ایجاد بشه که به مرور زمان ممکنه بزرگ‌تر هم بشه. آب مروارید می‌تونه در هر سنی به وجود بیاد و معمولا اولش روی بینایی تأثیر نمی‌گذاره، ولی در بعضی موارد می‌تونه باعث نابینایی کامل بشه! یحتمل اینکه باعث کوری بشه یا نه، کاملا به پیشونی و بخت سگ‌تون ربط داره. (جو سنگین شده یکم شوخی کنیم)
برای پیشگیری از ابتلا به آب مروارید، سگ‌هایی که قراره برای تولیدمثل استفاده بشن، باید حتما توسط چشم‌پزشک تایید بشن که مشکل ارثی و ژنتیکی از نظر سلامت چشم ندارن. خوشبختانه آب مروارید رو معمولا میشه با جراحی درمان کرد.
این بیماری در واقع یک گروه از بیماری‌های چشمیه که باعث تخریب تدریجی شبکیه میشه. در مراحل اولیه، سگ‌ها شب‌کور می‌شن و کم‌کم در روز هم بینایی‌شون رو از دست میدن. البته خیلی از سگ‌ها می‌تونن خودشون رو با کم‌بینایی یا حتی نابینایی کامل وفق بدن، به شرطی که محیط اطرافشون تغییری نکنه.
تنگی دریچه آئورت یک مشکل قلبیه که به خاطر تنگ شدن مسیر خروج خون از بطن چپ به وجود میاد. این عارضه می‌تونه باعث غش کردن و حتی مرگ ناگهانی سگ بشه! تشخیص این بیماری و تجویز درمان مناسب با دامپزشکه.
استئوکندریت دیسکان یک بیماری استخوانیه که به خاطر رشد نامناسب غضروف در مفاصل به وجود میاد. بیشتر در آرنج دیده میشه ولی ممکنه در مفصل شونه هم بروز پیدا کنه. این بیماری باعث سفتی و دردناک شدن مفصل میشه، تا جایی که سگ دیگه نمی‌تونه آرنجش رو خم کنه. معمولا در توله سگ‌های 4 تا 9 ماهه خودش رو نشون میده. تغذیه بیش از حد با غذاهای مخصوص رشد یا غذاهای با پروتئین بالا می‌تونه باعث ایجاد این بیماری بشه.
گلدین رتریورها می‌تونن به چیزای مختلفی حساسیت داشته باشن، از غذا گرفته تا گرده گل. اگه گلدن رتریورتون زیاد پنجه‌هاش رو لیس می‌زنه یا صورتش رو می‌ماله، حتما اون رو برای معاینه پیش دامپزشک ببرید.
بیماری نامبرده که اسم طولانی داره و نمی‌صرفه دوباره تکرارش کنیم، یک بیماری خونی ارثیه که باعث اختلال در لخته شدن خون میشه. مهم‌ترین علامتش خون‌ریزی بیش از حد بعد از آسیب‌دیدگی یا جراحیه. از جمله علائم دیگه می‌تونیم به خون‌ریزی بینی، لثه، معده یا روده اشاره کرد. در حال حاضر هیچ درمانی برای این بیماری وجود نداره و تنها راه حل، تزریق خون از سگ‌های سالمه. البته تحقیقات برای پیدا کردن درمان‌های جدید، مثل دارو، در حال انجامه. بیشتر سگ‌هایی که به بیماری فون ویلبراند مبتلان می‌تونن زندگی عادی داشته باشن. دامپزشک می‌تونه با یک آزمایش ساده این بیماری رو در سگ تشخیص بده. با اینکه ابتلا به این بیماری سگ‌ها رو از زندگی عادی محروم نمی‌کنه؛ ولی از تولید مثل چرا! به عبارت دیگه گلدن‌های مبتلا به این بیماری به هیچ وجه نباید برای تولید مثل استفاده بشن.
این بیماری که به نفخ شکم هم معروفه، یک عارضه خطرناک و کشنده‌ست که بیشتر تو سگ‌های بزرگ جثه مثل گلدن رتریور دیده میشه؛ به خصوص اگه یک وعده غذای سنگین در روز بهشون داده بشه، تند غذا بخورن، یا بعد از غذا زیاد آب بنوشن یا ورزش سنگین انجام بدن. توی این بیماری، معده به خاطر پر شدن از گاز یا هوا گشاد میشه و می‌پیچه. سگ نمی‌تونه آروغ بزنه یا بالا بیاره و در نتیجه جریان خون به قلبش مختل میشه. فشار خونش پایین میاد و دچار شوک میشه. اگه به موقع به دامپزشک مراجعه نشه، سگ می‌میره!
اگه علائمی مثل اتساع شکم، ترشح بیش از حد بزاق، حالت تهوع بدون استفراغ، بی‌قراری، افسردگی، بی‌حالی و ضعف و تپش قلب تند رو در سگ گلدن رتریورتون دیدید، باید فورا اون رو به دامپزشک برسونید. کی فکرش رو می‌کرد یه باد معده می‌تونه همچین فاجعه‌ای به بار بیاره …
صرع یک بیماری مغزیه که باعث تشنج و حمله‌های صرعی میشه. دامپزشک باید شدت و تعداد تشنج‌ها رو بررسی کنه تا بتونه داروهای مناسب رو (اگه لازم باشه) تجویز کنه.
کم‌کاری تیروئید می‌تونه باعث بروز مشکلاتی مثل صرع، ریزش مو، چاقی، بی‌حالی، لکه‌های تیره روی پوست و سایر مشکلات پوستی بشه. با دارو و رژیم غذایی مناسب میشه این بیماری رو در سگ درمان کرد.
همانژیوسارکوم یک نوع سرطان خیلی خطرناکه که در رگ‌های خونی و طحال سگ به وجود میاد. این بیماری بیشتر در سگ‌های میانسال و مسن دیده میشه.
استئوسارکوم رایج‌ترین نوع سرطانیه که در استخوان‌های سگ به وجود میاد و بیشتر در نژادهای بزرگ و غول‌پیکر دیده میشه.
در این بیماری، جریان خون به طور غیرطبیعی بین کبد و بقیه بدن مختل میشه که دردسر بزرگیه؛ چون کبد وظایف مهمی مثل سم‌زدایی بدن، متابولیزه کردن مواد مغذی و دفع داروها رو به عهده داره. علائمی مثل ناهنجاری‌های رفتاری عصبی، بی‌اشتهایی، افت قند خون، مشکلات گوارشی متناوب، مشکلات مجاری ادراری و توقف رشد می‌تونه از علائم این بیماری باشه. این علائم بیماری شانت پورتوسیستمیک معمولا قبل از دو سالگی در سگ ظاهر میشه. با جراحی اصلاحی و رژیم غذایی مخصوص هم میشه تا حدود زیادی کنترلش کرد.
برای سال‌ها یک افسانه وجود داشت که گلدن رتریورها از سگ‌های چوپان روسی که از سیرک خریداری شده بودن، به وجود اومدن؛ اما افسانه‌ها به یه دلیلی اسمشون افسانه‌ست دیگه، نه؟
حقیقت اینه که سگ گلدن رتریور توی اسکاتلند، در املاک کوهستانی سِر دادلی مارجوريبنک (اگه تونستی سه بار پشت سر هم بگو سر دادلی مارجوریبنک)، اولین لُرد تویت موث (ث رو سرزبونی تلفظ نکنی از ما نیستی) در زمان سلطنت ویکتوریا پرورش پیدا کرده. لرد تویت موث، مثل خیلی از اشراف‌زاده‌های اون زمان، به پرورش انواع حیوانات علاقه داشت و می‌خواست نژادهای مختلف رو تکمیل کنه (لُرد یه جورایی مثل خودمون کمال‌گرا بوده).
سوابق پرورش سگ توسط لرد تویت موث بین سال‌های 1835 تا 1890 نشون میده که اون با گلدن رتریور دقیقا دنبال خلق چه چیزی بوده: یک سگ یابنده (پرنده‌یاب) بااستعداد (چون خود لرد تویت موث شکارچی بدپیله‌ی پرنده‌های آبزی بوده)، با حس بویایی فوق‌العاده که بیشتر از سگ‌های ستر و اسپنیلِ اون موقع، به شکارچی همراهش تو شکار کمک کنه؛ همچنین اون می‌خواست سگی داشته باشه که توی خونه هم وفادار و خوش‌اخلاق باشه. در واقع یه جورایی دنبال سگی بود که براش هم مرد خونه باشه هم زن زندگی!
تویت موث سگی به اسم «نوس» که نوعی از نژاد رتریور بود (حالا منقرض شده) رو از یک کفاش در انگلیس می‌خره و اون رو با «بل»، یک سگ نژاد تویت واتر اسپنیل (اونم دیگه منقرض شده)، در سال‌های 1868 و 1871 جفت‌گیری می‌کنه. تویت واتر اسپنیل‌ها به خاطر اشتیاقی که برای بازیابی در شکار داشتن و آروم و وفادار بودن‌شون توی خونه معروف بودن؛ ویژگی‌هایی که امروز در انواع نژاد سگ گلدن رتریور اصیل هم پیدا میشه.
از جفت‌گیری نوس و بل توله سگ‌هایی به دنیا اومدن که بعدا با رتریورهای با پوشش فر (موج‌دار) و تخت (مسطح)، یک تویت واتر اسپنیل دیگه و یه سگ سِتِر قرمز جفت‌گیری داده شدن.
لرد تویت موث برای ادامه‌ی برنامه‌ی پرورشش، بیشتر توله سگ‌های زرد رو نگه می‌داشت و بقیه رو بین دوست و آشنا تُخس می‌کرد.
جای تعجب نداره که این نژاد سگ، اول به خاطر مهارت‌هاشون تو شکار مورد توجه قرار گرفتن؛ چون یکی از مشهورترین سگ‌های گلدن رتریور، سگی به اسم «Don of Gerwyn» با پوشش جیگری بود که از نوادگان سگ‌های لرد تویت موث به حساب میومد و تونست تو سال 1904 برنده‌ی مسابقات بین‌المللی سگ‌های شکاری بشه.
باشگاه کنل انگلیس در سال 1911، گلدن رتریور رو به عنوان یک نژاد مجزا به رسمیت شناخت. اون موقع اسمشون رو «رتریور – زرد یا طلایی» گذاشته بودن. بعدا در سال 1920، اسم این نژاد به طور رسمی به گلدن رتریور تغییر پیدا کرد. باشگاه کنل آمریکا هم این نژاد رو در سال 1932 به رسمیت شناخت. امروزه، گلدن رتریور دومین نژاد محبوب در ایالات متحده به حساب میاد.
نظرات کاربران
پشتیبانی همه روزه
تضمین اصالت کالا
ارسال در روز بعد از سفارش
مثلا: 0915XXXXXXX
